Ja wiem,com ci Polsko uczynił...-Nadzieja,Odwaga,Ojczyzna

1.Nadzieja
2.Prezentacja
Narrator:
       11 listopada 1918 roku jest jedną z najwiekszych dat w dziejach Polski. Listopad 1918 roku wieńczy blisko półtorawiecze dążenie kilku pokoleń Polaków do odzyskania utraconej, na skutek zaborów, niepodległości. Niepodlegolść Polski wywalczyli sobie sami Polacy wykorzystując zaistniałe sprzyjające okoliczności historyczne. Nie był to jedyny zryw narodowowyzwoleńczy. Każde pokolenie składało ofiary krwi w wielkich powstaniach przeciw zaborcom.Powstania te kończyły sie klęską,gdyż przewaga zjednoczynych przeciw Polsce wrogów była nie do pokonania.
      Ważnym wydarzeniom towarzyszyła poezja ukazywała rozpacz pokonanych, ale budziła też wiarę w przeszłe zywcięstwo.  - K. Buchalska , P. Janik

II
Polsko ty moja! gdy już nieprzytomni
Bedziemy - wspomnij ty o nas! o wspomnij!
W szak myśmy z twego zrobili nazwiska.
Pacierz, co płacze, i piorun , co błyska.
(Juliusz Słowacki - Poema Piasta Dantyszka... W: Ksiego cytatów, 459:1)

III
Potrzeba naw wolniści, jak trzeba przyrody,jak trzeba przyrody,
Apostolstwa obłoków i ptaków nak krajem,
Jak rzek płynących prawnym przeznaczeniem wody
I gór, co rosną w ziemi skalanym obyczajem,
Jak ruchu świtów, nocy i gwiazd śród ciemności
Ruchu zmian,ruchu trwania,systemu w systemie
-Jak Bogu co boskiego,nam trzeba wolnosci
Oddanej człowiekowi, by zaludnił ziemię
(Kazimierz Wierrzyński-Stfora o wolnosci, w: poezja i proza
T. I, s.328)

IV
Wymodlili ją wreszcie poeci, prorocy
I z niewoli jak z torby wyjęli pielgrzymiej,
Patrzą w ogień pisany zygzakiem po nocy:
Czy to pali sięserce, czy to świat się dymi

(cichy podkład muzyczny pieśń Wojenko, Wojenko)

Na różancach pokutnych dziś któż się doliczy,
Ile czaszek po szkarpach świeci cytadeli,
Kyo połknie wstyd i wzgardę, kto niesyt gorczycy
Teraz jyż tylko bić się o to, co nam wzięli.

    Gorycz porażki, słowa zwątpienia i nadzieje tułączy
na powtót do ojczyzny przeplatają sie w wierszach.     
Wezwanie do walki o wolność -to także słowa poezji
K. Buchalska, P. Janik

Recytator:
O, wiem, że Polska bój zwycięski toczy,
O! nie zginęła i nigdy nie zginie -
Lecz my czyż ujrzymy ją w chwały godzinie? -
  Nim słońce wejdzie, rosa wyżre oczy.
(...)

Ach płyną lata, ach płyną wieki,
Nim się myśl boża w ciało przeistoczy,
Zguba wciąż blisko,a tryumf daleki.
  Nim słońce wejdzie, rosa wyżre oczy.
My tak kochali-a pili truciznę,
My tak żyć chcieli-a żyli w zamroczu;
Inni,ach,będą oglądać ojczyznę
  Nim słońce wejdzie, rosa wyżre oczy.
(Zygmunt Kraśinski-Nim słońce wejdzie,a rosa wyżre oczy.)